فقط یه چیز کوچیک این وقت شب:
خواهر من،برادر من
که بلند میشی میری مسافرت،میگی مامانم اونجاس،فلانم اونجاس.
منم یه ساله اقواممو ندیدم تو اون یکی شهر،ولی این یه سالو تحمل می کنم تا تبدیل نشه به ابد.
من که دانش‌آموزم ازت راضی نیستم تعطیلاتو کش میدی،تحصیل من و هزاران نفر دیگه رو خدشه دار میکنی.
تو یه کارگر رو شرمنده می کنی پیش خانواده‌ش.یه کارگر؟نه هزاران کارگر.
تو خانواده های زیادی رو به خاطر اجاره‌ای که باید بدن درحالی که کاری در کار نیست،.
تو مدیون همه دکتر ها و پرستار های کادر همه بیمارستان های پذیرای کرونایی.
تو خیلی‌ها رو می‌تونی مریض کنی.
تو می‌تونی ناقلش باشی.
تو می‌تونی زنده بمونی و بعدا افتخار کنی به دور زدن قانون،ولی حال و آینده‌ی چند نفر رو خراب کردی؟
چند نفر به خاطر طولانی شدن قرنطینه حال روحشون بد میشه؟
حتی اگه به دین مقید نباشی،اگه انسان باشی حق و حقوق انسان های دیگه رو باید بفهمی و چه طوری رعایت کردنشو.
و این از بدیهی ترین و اساسی ترین پایه های انسانیته.
همین.
درباره این سایت